3D - trzeci wymiar

Po co tworzyć filmiki 3D?

Wiemy (z badań), że nadużywanie przez małe dzieci dużego monitora oglądanego z małej odległości może upośledzać kształtowanie się percepcji przestrzennej (zauważ, że korzystne są małe ekrany tabletów i komórek!).  

Nie wiemy (brak badań), czy ekrany 3D miałyby podobnie niekorzystny wpływ, ale na razie w domach są wielką rzadkością.

Wiemy za to, i to bez badań, że aby samodzielnie przygotować filmik 3D, dzieci z pewnością muszą:

• popracować z realnymi, trójwymiarowymi przedmiotami,

• zaplanować przestrzeń w filmie, a więc skupić się na jej percepcji,

• dopiero wtedy obejrzeć z satysfakcją jej odwzorowanie w postaci filmiku 3D w technologii mało zaawansowanej, ale za to zdrowej i bezpiecznej (bez przełączania półobrazów, które męczy system nerwowy).

Można stąd wyciągnąć wniosek, że przygotowywanie przez dzieci (a nie tylko bierne oglądanie)  filmików 3D - przysłuży się rozwijaniu u nich wyobraźni przestrzennej. Jednocześnie może połączyć naukę ze świetną zabawą, co z kolei wiemy z eksperymentów własnych (zob. ramka poniżej).

UWAGA: niektórzy twierdzą, że trójwymiarowe wideo nie kształtuje wyobraźni przestrzennej tak dobrze, jak rzeczywisty, trójwymiarowy obraz. Podejdź do takiego twierdzenia z wielkim dystansem.  Pytanie kontrolne do głosiciela takiego twierdzenia powinno brzemieć: "co myślisz o tradycyjnym, szkolnym nauczaniu geometrii przestrzennej, w którym lwią rolę odgrywają zadania związane z kreśleniem płaskich odwzorowań przestrzennych brył na płaskiej kartce zeszytu?".  Z wysokim prawdopodobieństwem otrzymasz odpowiedź, że takie aktywności... kształtują wyobraźnię przestrzenną. Jeżeli to prawda (a prawda), to zabawa z 3D może ten proces wspomagać i ułatwiać.